Guz mózgu – leczenie
Leczenie guza mózgu (rak mózgu):
Wewnątrzczaszkowy guz mózgu może wywodzić się z każdej tkanki występującej w tej lokalizacji, w tym z tkanki mózgowej, opon mózgowych, przysadki, kości czaszki i tkanki zarodkowej. Pierwotny guz mózgu jest rozpoznawalny rocznie w stanach Zjednoczonych statystycznie u 18,7 osób na 100 000 mieszkańców. Guz mózgu który występuje najczęściej to oponiak (30% rozpoznań) oraz glejak (40% rozpoznań). Wiele z opisywanych guzów mózgu charakteryzuje agresywny przebieg kliniczny oraz wysoki stopień złośliwości. Rak mózgu to określenie potocznie stosowane na złośliwe guzy mózgu.
Pierwotny guz mózgu to najczęstszy nowotwór lity u dzieci i druga co do częstości po białaczce przyczyna zgonu w tej grupie wiekowej.
Przerzuty do mózgu występują u 15% chorych na nowotwory złośliwe i są wynikiem ogólnoustrojowego rozsiewu drogą krwionośną. Guz mózgu, który jest przerzutem, pochodzi najczęściej z raka płucoraz raka piersi. Dużą skłonnością do tworzenia przerzutów cechują się czerniak złośliwy, złośliwe guzy jądra i nerek.
Pierwotny guz mózgu występuje statystycznie nieco częściej u mężczyzn aniżeli kobiet. Obserwowane jest niewielkie zwiększenie wskaźników zachorowań na nowotwory mózgu u dzieci, stabilny wzrost zapadalności w funkcji czasu, począwszy od 20. roku życia, oraz szczyt zachorowań wynoszący 20 przypadków na 100 000 mieszkańców u osób w wieku 75-84 lata.
Guz mózgu i jego etiologia nie są znane. Prawdopodobnie zarówno czynniki genetyczne jak i środowiskowe mogą przyczyniać się do ich rozwoju. Mniej niż 5% chorych na glejaki ma dodatni wywiad rodzinny odnośnie występowania guza mózgu.
Guz mózgu (rak mózgu) u chorego daje charakterystyczne objawy chorobowe. Niespecyficzne objawy podmiotowe obejmują bóle głowy, nudności i wymioty związane ze wzrostem ciśnienia śródczaszkowego. Specyficzne objawy przedmiotowe, które charakteryzują rosnący guz mózgu związane są z jego konkretnym umiejscowieniem. Objawy takie jak porażenie połowiczne, afazja i ubytki widzenia są obserwowane u 50% chorych z pierwotnymi i przerzutowymi nowotworami mózgu. Do innych charakterystycznych objawów guza mózgu należy zaliczyć drgawki, udaropodobny przebieg i zaburzenia stanu psychicznego.
Guz mózgu diagnozowany jest najczęściej za pomocą rezonansu magnetycznego głowy, co stanowi optymalną metodę rozpoznawania tej choroby. Rezonans jest metodą korzystniejszą od tomografii komputerowej głowy, a badanie zaleca się wykonywać się zarówno z, jak i bez środka kontrastowego (gadoliny). Przydatnym badaniem, które pomaga odróżnić czy dany guz mózgu jest nisko czy wysoko złośliwy jest spektroskopia rezonansu magnetycznego MRS.
GUZ MÓZGU – LECZENIE
Leczenie radykalne chorych na pierwotne guzy mózgu obejmuje chirurgię (operację guza mózgu), radioterapię oraz chemioterapię nowotworu. Celem leczenia chirurgicznego jest, aby guz mózgu został wycięty w możliwie radykalny sposób z jednoczesnym zachowaniem ważnych struktur mózgu oraz minimalizacją ryzyka wystąpienia ubytków po operacji.
Radioterapia odgrywa znaczącą rolę w leczeniu dorosłych chorych na guzy mózgu. Jest to najskuteczniejsza, nieoperacyjna metoda postępowania w przypadku glejaków złośliwych, która ma istotne znaczenie również u chorych na nisko złośliwe glejaki lub z przerzutami do mózgu.
Warto wspomnieć o nowoczesnej metodzie radiochirurgii gamma knife, za pomocą której guz mózgu może zostać usunięty tzw. nożem gamma w „bezkrwawej operacji”.
NÓŻ GAMMA – GAMMA KNIFE – INFORMACJE
Chemioterapia skutkuje ograniczonymi, ale wymiernymi korzyściami w ramach leczenia chorych na glejaki złośliwe, przy czym temozolomid jest najskuteczniejszym lekiem.
W ostatnich lata głównym przedmiotem badań dotyczących leczenia chorych na glejaka wielopostaciowego są leki ukierunkowane molekularnie. Wśród ważniejszych prób leczenia guza mózgu wymienić należy leki: cilengityd, enzastaurynę i bewacyzumab ukierunkowany na angiogenezę.
Bibliografia GUZ MÓZGU LECZENIE – RAK MÓZGU
R. Pazdur, L. D. Wagman, K.A. Camphausen, W.J. Hoskins, Nowotwory złośliwe – postępowanie wielodyscyplinarne, tom II, Lublin 2012.
Pod. red. M. Krzakowski, Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w nowotworach złośliwych 2011, Gdańsk 2011.
J. Meder, Aktualne zasady postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w onkologii, Warszawa 2011.